Η υπόθεση εξαφάνισης του 10χρονου Γιώργου το 1992 παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξιχνίαστη. Στις 24 Ιουνίου 1992 ο 10χρονος Γιώργος Παρασκευόπουλος ανέβηκε με τον παππού του στο βουνό στις πλαγιές της Γορτυνίας. Ήταν μια διαδρομή που την είχε κάνει πολλές φορές. Εκείνη τη φορά όμως δε θα επέστρεφε σπίτι του. Τα ίχνη του χάθηκαν μυστηριωδώς και ο Γιώργος αγνοείται ακόμη και σήμερα.

Ο  Γιώργος μόλις είχε τελειώσει την Ε’ δημοτικού. Οι γονείς του, κάτοικοι Κρήτης, τον είχαν στείλει διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς.

Λίγες μέρες μετά την άφιξη του μικρού, ο παππούς του αρρώστησε. Η θεία του, όπου φιλοξενούνταν, έδωσε στον 10χρονο Γιώργο τα φάρμακα και τον έστειλε στον παππού του στο βουνό όπου διατηρούσε τη στάνη με τα ζώα του. Κάποια στιγμή ο παππούς τον άφησε στην πηγή του βουνού να γεμίσει με νερό τα δύο παγούρια του και πήγε στα πρόβατά του.

Όταν γύρισε, δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο μικρός επέστρεψε στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν και δεν ανέφερε το περιστατικό ούτε και στον αδελφό του που τον επισκέφτηκε στη στάνη. Η εξαφάνιση του Γιωργάκη έγινε αντιληπτή μόνο όταν ο παππούς κατέβηκε στο χωριό το επόμενο βράδυ.

Όταν στην οικογένεια κατάλαβαν ότι ο μικρός Γιώργος είχε εξαφανιστεί, είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Ειδοποιήθηκαν οι γονείς του στην Κρήτη και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στη Γορτυνία. Όλο το χωριό αναζήτησε τον Γιώργο μαζί με την αστυνομία. Έγιναν έρευνες στην περιοχή από ντόπιους, μονάδες του στρατού, ελικόπτερα καθώς και από μια ειδική ομάδα Ελβετών με εκπαιδευμένα σκυλιά. Κανένας όμως, δεν κατάφερε να βρει κάποιο ίχνος του μικρού.

Οι έρευνες δεν οδηγούσαν πουθενά και ο μητροπολίτης της περιοχής αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απείλησε με αφορισμό όποιον είχε στοιχεία και δεν μιλούσε. Έτσι σαράντα μέρες μετά την εξαφάνιση, εμφανίστηκε ο πρώτος μάρτυρας. Ήταν ένας κάτοικος του διπλανού χωριού, ο οποίος την επομένη της εξαφάνισης είχε δει ένα μικρό αγόρι στον περιφερειακό δρόμο κοντά στο βουνό. Τα ρούχα του αγοριού ταίριαζαν με του Γιώργου. Ένας άλλος κάτοικος της περιοχής λίγο αργότερα βρήκε την τσάντα με τα παγούρια του Γιώργου σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού.

Η υπόθεση του μικρού Γιώργου μπήκε στο αρχείο, χωρίς να υπάρχει κάποια βάσιμη πληροφορία για το που θα μπορούσε να βρίσκεται. Το 1995 βρέθηκε ένα παιδικό κρανίο, το οποίο όμως δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ. Η μητέρα του 10χρονου φιλοξενήθηκε αρκετές φορές στην εκπομπή «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλη και απηύθυνε έκκληση σε όποιον ΄ήξερε οτιδήποτε να δώσει πληροφορίες.

Μια από τις πιο επικρατέστερες θεωρίες είναι ότι η εξαφάνιση του Γιωργάκη συνδέεται με μια σειρά από παρόμοιες εξαφανίσεις μικρών παιδιών στην Πελοπόννησο την περίοδο 1980-1990. Το 1981 εξαφανίστηκε η 2χρονη Άννα στη Μάνη, το 1985 ο 6χρονος Μιχάλης στην Αρκαδία και το 1989 ο Νεκτάριος στη Μεσσηνία. Οι συνθήκες εξαφάνισης όλων των παιδιών έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά…