Δεν υπάρχει χώρος για γκρίνια στα σοβαρά ζητήματα αφού η χώρα πήρε… πούλιτζερ στην διαχείριση της πρώτης φάσης της πανδημίας του Κορονοϊού και αποθεώνεται από τα διεθνή ΜΜΕ ως σωτήρας του καλοκαιριού για όλη την υφήλιο, με αποτέλεσμα η υποκρισία να χτυπάει κόκκινο στην χωρίς κανένα όφελος για την κοινωνία αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχει χώρος για γκρίνια στα σοβαρά ζητήματα αφού η χώρα πήρε… πούλιτζερ στην διαχείριση της πρώτης φάσης της πανδημία του Κορονοϊού και αποθεώνεται από τα διεθνή ΜΜΕ ως σωτήρας του καλοκαιριού για όλη την υφήλιο , με αποτέλεσμα η υποκρισία να χτυπάει κόκκινο στην χωρίς κανένα όφελος για την κοινωνία αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελευταίο παράδειγμα η καταγγελία για το βίντεο της Πολιτικής Προστασίας με πρωταγωνιστική τον Χρήστο Λούλη.

Όσοι το έχουν δει μπορούν να κρίνουν αν είναι σεξιστικό ή όχι, με την επικρατέστερη και αντικειμενική άποψη να λέει πως το σποτάκι ούτε σεξιστικό ήταν ούτε είχε αυτή τη διάθεση. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το βίντεο κατέβηκε για να μην υπάρξει πόλωση σε μία κρίσιμη περίοδο για την κοινωνία με τα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης να είναι γρήγορα ώστε να μην επικεντρωθεί ο κόσμος σε ανοησίες περί σεξισμού και όχι στο φλέγον ζήτημα της υγείας σε περίοδο πανδημίας. Αξίζει όμως να ασχοληθεί κανείς με την στάση της αντιπολίτευσης.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο του κορονοϊού έχει χαρακτηρίσει από τους πολίτες στις δημοσκοπήσεις από μέτρια ως κακή, αλλά η κακή αντιπολίτευση έχει διαφορά από την υποκρισία και την προσπάθεια εμπαιγμού των πολιτών όταν αυτοί ενημερώνονται για την υγεία τους. Ειδικά όταν η μέχρι πρόσφατα πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) Χάρις Ματσούκα, γνωστή για τις πολιτικές πεποιθήσεις της και την σύμπραξή της με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε θεωρήσει το παρακάτω σεξιστικό βίντεο της ΕΚΕΑ στο 2016 ως σατιρικό!

Βέβαια όσοι τώρα φωνάζουν χωρίς λόγο και αιτία για το βίντεο της Πολιτικής Προστασίας, το 2016 έλεγαν: «Έλεος με τις πολιτικές σας ορθότητες», υπογράφοντας ένα ξεκάθαρα σεξιστικό βίντεο.

Όλοι μπορούν να δουν τα δύο σποτακια και στο τέλος η αντικειμενική απάντηση ποιος είναι υποκριτής, ποιος πρέπει να ζητάει έλεος με πολιτικές ορθότητες και ποιος μάχεται για το καλό σε μία περίοδο κρίσης για την υγεία της ανθρωπότητας είναι οφθαλμοφανές.