Γνωστή ως μια από τις καλύτερα διατηρημένες μούμιες στον κόσμο, η Rosalia Lombardo πέθανε από πνευμονία το 1920, ως αποτέλεσμα της ισπανικής γρίπης. Οι σκεπτικιστές πίστευαν ότι το σώμα της ήταν ένα ψεύτικο αντίγραφο κεριού, ωστόσο, μετά από ακτινογραφία ανακαλύφθηκε ότι όχι μόνο ήταν ανέπαφη η σκελετική της δομή αλλά και τα όργανά της. Αποκαλείται και ως «Ωραία Κοιμωμένη» και βρίσκεται στις κατακόμβες των Καπουτσίνων του Παλέρμο στη Σικελία.

Ο πατέρας της δίχρονης Ροζαλίας, Μάριο Λομπάρντο, μη μπορώντας να αντέξει το θάνατό της, ζήτησε από τον γνωστό τότε ταριχευτή της Ιταλίας Σαλάφια να διατηρήσει το σώμα της.

Το 2009 μια φωτογραφία του National Geographic δείχνει ότι το σώμα της άρχιζε να δείχνει σημάδια αποσύνθεσης, κυρίως αποχρωματισμό. Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, η μούμια μεταφέρθηκε σε ένα πιο στεγνό σημείο στις κατακόμβες και το αρχικό της φέρετρο τοποθετήθηκε σε ερμητικά σφραγισμένο γυάλινο περίβλημα με άζωτο.

Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα μάτια της μούμιας ανοιγοκλείνουν. Απαντώντας στις εικασίες αυτές ο Piombino-Mascali είχε πει ότι «Είναι μια οπτική ψευδαίσθηση που προκαλείται από το φως που φιλτράρει μέσα από τα πλαϊνά παράθυρα, το οποίο κατά τη διάρκεια της ημέρας υπόκειται σε αλλαγές… τα μάτια της δεν είναι εντελώς κλειστά. και πράγματι δεν υπήρξαν ποτέ»